دوشیزه‌ی مهتاب همانگونه که از نامش بر می‌آید نشان دهنده‌ی روایتی شاعرانه از جایگاه اجتماعی زن است و مشایعت کننده‌ی نویسنده‌ی کتاب از آنچه دیروزها بر لوح اندیشه‌اش جریان یافته، تا بتواند آن را بر سینه‌ی کاغذ نقش دهد و به دست مخاطب امروزه‌اش برساند.
دوشیزه‌ی مهتاب همانگونه که از نامش بر می‌آید نشان دهنده‌ی روایتی شاعرانه از جایگاه اجتماعی زن است و مشایعت کننده‌ی نویسنده‌ی کتاب از آنچه دیروزها بر لوح اندیشه‌اش جریان یافته، تا بتواند آن را بر سینه‌ی کاغذ نقش دهد و به دست مخاطب امروزه‌اش برساند.
رمانی که در اولین حضور خود گویای قصه‌ای جذاب و ماجراجویانه است. دوشیزه‌ی مهتاب روایت نویسنده از انزوای زنان در قاب آینه است.
نوشته‌هایی که گاه آرمان‌گرایانه و گاه مأیوسانه و در پاره‌ای مواقع ایده‌آلیستی ست. اما زبان داستان روایتی استوار و عامیانه دارد. در قسمت‌هایی از داستان بنظر می‌رسد نویسنده به بیان ایده ئولوژی‌های خود پرداخته است. استفاده از گویش محلی در محاوره‌ها و گنجاندن ضرب‌المثل و حکایت‌ها در لابه‌لای داستان می‌تواند یکی دیگر از نقاط قوت و قابل باورتر کردن شخصیت‌های داستان باشد.
نویسنده در این اثر به خوبی توانسته با پیوندی عمیق عناصرصوری و مادی را با عنصر خیال در هم بیامیزد و اندیشه‌های فراوانش را به زبانی قابل لمس بازگو کند.
دوشیزه‌ی مهتاب سومین رمان این نویسنده است و به صراحت می‌توان گفت که نقاط قوت این کتاب بسیار فراتر از نقاط ضعف آن است. نویسنده در رمان‌های قبلی خود «یک فنجان قهوه‌ی تلخ» و «شب ققنوس» به خوبی توانسته است جایگاه خود را در میان مخاطبانش بیابد و با خلق این اثر یک‌بار دیگر توانایی خود در قلم فرسایی و خلق اثری قابل قبول را به اثبات رسانده است.
نوشته‌های نازیلا نوبهاری شاید در نگاه اول ساده نویسی باشد، اما به هیچ وجه ساده انگارانه نیست. مضمون مطرح شده در نوشته‌هایش متناسب با زمان و مکان وقوع داستان و برازنده‌ی قهرمانان قصه و مورد پسند مخاطبانش است.
این بانوی نویسنده علاوه بر خلق سوژه‌های متنوع، آثارش شروعی مناسب میانه‌ای شکوفا کننده و پایان‌بندی دلچسب دارد. خط سیر داستان‌هایش با فراز و فرودهای مناسب کنجکاوی مخاطب را برمی‌انگیزد و باعث می‌شود در همان صفحات ابتدایی با شخصیت‌های داستان همراه شود.
استفاده‌ی به‌جا از حس تعلیق در داستان موجب ایجاد ماجرا و کشش در مخاطب برای خواندن بقیه کتاب می‌شود.
آفت رها شدگی شخصیت‌ها و توصیف‌های زیاده از حد در آثار این نویسنده به چشم نمی‌خورد. فضا سازی‌های مناسب و بیان حالت‌های درونی شخصیت‌ها نیز یکی دیگر از نکات مثبت در رمان‌های این نویسنده می‌باشد.
این نقد را تقدیم می‌کنم به همه‌ی آنان که دوشیزه‌ی مهتاب را مطالعه کرده‌اند.
با احترام ابراهیم حسن بیگی
